Poezja czy proza

Ktory dzial literatury wolicie i dlaczego?

Za poezją to ja nie przepadam, może dla tego że jest za bardzo ambitna. Język poezji jest dla mnie po prostu dziwny (chodzi mi o to co się w liceum oczytałam, bo teraz to jej wogole nie czytam). A proza to mój żywioł, uwielbiam czytać powieśći i dramaty

Zdażało mi się kiedyś pisać wiersze, nie nazwał bym może to poezją ale jeśli będzie kiedyś okazja to może umieszczę na forum coś mojego. Innych wierszy czytam mało.
Proza, oczywiście choć ja jestem raczej monotematyczny. Kiedyś czytałem bardzo dużo. A moja ulubiona pozycja to Kane, szkoda że Wagner napisał o nim tak niewiele, jest tam pewna opowieść o wampirzycy i Kane, spotyka się dwoje nieśmiertelnych zainspirowany tym opowiadaniem napisałem wiersz. No i jeszcze marenistyka, książki O`Briana. Niewiele :) bo teraz czytuję głównie dokumentacje, książki techniczne itp.

Osobiście wole proze. Lubie czytać wiersze, ale do nich musze mieć nastrój, a do zwykłych książek sięgam jak tylko mam wolną chwilkę. Poza tym mam nawyk czytania w autobusie (teraz do szkoły dojeżdzam godzune :() a wierszy raczej sie nie da czytać w ten sposób

Zdecydowanie proza. Poezjii nie rozumiem. Nie czuje, nie znajduje w niej rozrywki.

Wstyd sie przyznać, ale od czasów szkolnych do poezji prawie wogóle nie sięgam. Choć bardzo ją lubiłam. Zresztą, któż z nas nie pisał kiedyś wierszy?
Ostatnio trafiłam na utwory Damiana Bandurskiego. Prześlicznie wampiryczne dzieła! Polecam!
Ktoś bardzo obeznany w temacie polecił mi Baczyńskiego. Aż się zachłysnęłam nastrojem. W liceum nie zauważałam tego zupełnie.

Niestety jednak proza króluje na moich półkach z książkami

nie chce niczyich gustów obrazac, ale polecany bandurski jest chyba poeta domorosłym. jego wiersze sa po gotycku banalne.

Chore pożądanie

Delikatna skóra kobieca zatopiona w chłodnej wodzie,
Aksamitne ciało kobiety w metalowym zbiorniku zamknięte.

Zimny naczynia metal przez ciepło krwi ogrzewany,
Czystość miejsca zbrodnią zbrukana.

Ręce mężczyzny lubieżnie odkrywające ciało kobiety,
Oczy winnego nerwowo martwe piękno pożerają.

Ciało jego falami dreszczy przeszywane,
Usta suche wciąż, zwilżane są językiem,
Obłąkany człowiek chorym pożądaniem do martwej siostry pała.

tyz lubie pisac na podstawie filmow, ale mysle ze ze sceny z the Quills da sie wiecej wycisnac :D

Smak krwi

Myśl mroczna przerywająca granice umysłu,
Niszcząca siła umysł, pustoszyć poczęła, życie miażdżąc.

Oczy puste wpatrujące się postać piękną,
Diabelne piękno kobiety, zachwianie fundacji świata mężczyzny.

Usta gęsto pokryte czerwienią słodką,
Arteria nadgarstka rozszarpana przez biel zębów ostrych.

Spazm rozkoszy, jak tysiąc igieł odezwał się w kobiecym ciele,
Krew się leje, kolor purpury, świat wiruje.
- Jak wspaniale to smakuje.

to cos, nie dosc ze glebi nie posiada to jeszcze nastroju zbudowac nie umie. ej ci "poeci" dzisiejsi, jak nie bluzgaja to gotycyzuja. zazwyczaj z miernym skutkiem.

o wiele lepij pisze pan Micinski, jesli o gotyckie twory chodzi;

Inferno

Wichry i dżdże - niebo od gromów rozdarte,
węże błyskawic i wycie szatanów -
duch mój zgnieciony głębią Oceanów
szyderstwem kłuje swą zastygłą wartę.

- Ha, Belfegorze! doli twej zazdroszczę,
bo ogień chłonąc, jak ptak nieśmiertelny -
światów gasnących bard, książę udzielny -
w Ławrach swych grzebiesz mar anielskich moszcze.

Skrzył fosforycznie, choć mróz lodowaty
ścinał me żyły. I wyciągnął skrzydło
i pot uronił na żelazne kraty -
syknęły z bólu - i pękły. Straszydło
wszponia się we mnie swym wzrokiem bez powiek
i szepce: masz mnie - jam twój skryty człowiek.

ogole lubie jezeli wiersz ma wyrazn forme. wiersze biale zeby byly dobre musza mocno operowac symbolika, zaskakwiac dziwnymi puentami i doborem slow inaczej zmieniaja sie w proze.

ja sie takze nie wylamuje z trendu, sam bardziej wole poezje. Glownie dlatego, ze wole czytac szerszy opis sytuacji, kilka wersow nie przemawia do mnie w dokladnym przedstawieniu rzeczy. Chociaz poezje nie uwazam za gorsza. Nie bede udawal, ze ja doskonale rozumiem. Wiekszosc tych 'z wyzszej polki' (czyli nie wierszoklezji) jest dla mnie zbyt zagmatwana. Mimo to czasami lubie sobie siasc z Galczynskim w reku i poczytac.

no bo poezji sie nie czyta jak ksiazki. ja sobie nie wyobrazam jak mozna siasc z tomikiem w lapie i jeden po drugim wiersze czytac. do poezji trzeba inaczej podejsc. trzeba sie wgryzc w 1 wiersz.
poezja jest po prostu trudniejszym kodem literackim niz proza, wymaga skupienia i nie mozna jej czytac hurtem , trzeb sie pochylic, rozmyslac nad 1 wierszem. dobrze tez robi czytanie na glos lub nauczenie sie go na pamiec, wtedy zawsze mozna ja przywolac.
zreszta jak wiecie liryka na samym poczatku byla gatunkiem muzycznym stad w niej tak pelno skrotow i symboli. ograniczona przestrzen, podporzadkowana scislym regulom rytmu, melodyki etc.
dlatego tez polecam sluchanie poezji, jak np. u Niemena Bema pamieci...nie wiem czy zwrocilabym uwage na ten wiersz gdyby nie oryginalne wykonanie .

oczywiscie ja sama jestem czytaczem prozy, bo jak mowilam wierszy nie czytam, nie poszukuje, wiersze musza przyjsc do czlowieka. ale zdarza sie ze mnie cos zauroczy, wtedy zazwyczaj szybko taki wiersz zapamietuje

Bardzo mądre słowa - wiersze muszą przyjśc do człowieka. Zgadzam się. Czasami zupełnie prtzypadkiem trafia się kawałek poezji, który mnie zauroczy, przykuje uwage ciekawym doborem słow, melodia, jakąś przewrotnością.

Widać, iż ze mnie marna specjalistka od poezji, ale Bandurski mi się podoba. A że domorosły?... Chyba wszyscy poeci są domorośli zanim stanął się uznanymi lub wieszczami.

lady_ruthwen napisał:

Widać, iż ze mnie marna specjalistka od poezji, ale Bandurski mi się podoba. A że domorosły?... Chyba wszyscy poeci są domorośli zanim stanął się uznanymi lub wieszczami.

Większość wielkich poetów jest domorosła. Niektórych twórczość może nie zostać nigdy poznana na większą skalę. Myślę że wielki poeta to musi być w jakimś stopniu wielki człowiek który po prostu znalazł genialny sposób by zobrazować swe myśli i duszę.

------------------------------------------------------------------------
*** Słodki Kociak ***

Ciemno już i koty poszły spać
Oczy zmruż i nie męcz się
Miałaś pracowity dzień
Więc idź spać, spać.

Lecz ty, leżąc łasisz się
Twoje siły niespożyte
Zadziwiają bardzo mnie
Kim jesteś ?

Moja kotko, kim Tyś jest ?
Ja wiem
Ja wiem
Już wiem

Tyś z pierwotnych sił powstała
Kiedy ziemia młodą była
Tyś już na świat zły patrzyła
I po kostki w krwi brodziła

Kim Tyś jest ?
Ja już wiem, już nie mów nic
Tyś władczyni Altbur Keep
I choć kocham boję się
Już nie zdołam zamknąć drzwi

A dziś , znów się połączymy
I Wydusisz ze mnie siły
Wessiesz się w me krwiste żyły

I Wypijesz ze mnie krew
Ja tak chcę, tak chcę
Tak ... chcę...

Copyright (R) by Michael de Greyangel
12-th of April 1997

------------------------------------------------------------------

Mając 19 lat tak sobie to właśnie wyobrażałem :). Jejciu może ja jestem jakimś psychopatą :DDD.

ojej no bardzo ladny wiersz, fajny pomysl wyjsciowy niezle skontrastowany tak gdzies w polowie. brawo za rymy i rytmy - pewien uklad sklania mnie ku przypuszczeniom ze to tekst piosenki. tylko byk ortograficzny po oczach daje- niespoŻyte

Dzięki, byk poprawiłem. Jasne, kłuł w oczy. Nie jest to tekst piosenki. Postać jest wymyślona najprawdopodobniej, lecz nie przeze mnie. Sam wiersz zaś powstał pod natchnieniem pewnej powieści. Mam w sumie dwa takie utwory, drugi powstał pod natchnieniem filmu "Zaklęta w sokoła". Był jeszcze jeden. Ale to inne dzieje ... zupełnie inne dzieje.